sikka
Elfdalian
Etymology
From Old Norse søkkva, from Proto-Germanic *sinkwaną. Cognate with Swedish sjunka.
Verb
sikka
- to sink
Inflection
Conjugation of sikka — active
infinitive | sikka | |
---|---|---|
present participle | sikkend | |
supine | suttjeð | |
indicative | present | past |
1st singular | sikk | såkk |
2nd singular | sikk | såkk |
3rd singular | sikk | såkk |
1st plural | sikkum | såkkum |
2nd plural | sikkið | såkkið |
3rd plural | sikka | såkku |
imperative | present | |
2nd singular | sikk | |
1st plural | sikkum | |
2nd plural | sikkið |
Maltese
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsɪk.ka/
Etymology 1
Root |
---|
s-k-k |
1 term |
From Arabic سِكَّة (sikka).
Noun
sikka f (dual sikktejn, plural sikek)
- ploughshare
Etymology 2
Borrowed from Sicilian sicca.
Noun
sikka f (plural sikek or sikki)
- riff, underwater rock, sandbank