sicanus
Latin
Etymology
From Ancient Greek Σῐκᾱνός (Sikānós).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /siˈkaː.nus/, [s̠ɪˈkaː.nʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /siˈka.nus/, [siˈkaː.nus]
Adjective
sicānus (feminine sicāna, neuter sicānum); first/second-declension adjective
- Sicanian
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sicānus | sicāna | sicānum | sicānī | sicānae | sicāna | |
Genitive | sicānī | sicānae | sicānī | sicānōrum | sicānārum | sicānōrum | |
Dative | sicānō | sicānō | sicānīs | ||||
Accusative | sicānum | sicānam | sicānum | sicānōs | sicānās | sicāna | |
Ablative | sicānō | sicānā | sicānō | sicānīs | |||
Vocative | sicāne | sicāna | sicānum | sicānī | sicānae | sicāna |
Synonyms
- sicānicus
Noun
sicānus m (genitive sicānī); second declension
- a Sicanian man
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sicānus | sicānī |
Genitive | sicānī | sicānōrum |
Dative | sicānō | sicānīs |
Accusative | sicānum | sicānōs |
Ablative | sicānō | sicānīs |
Vocative | sicāne | sicānī |
References
- sicanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- Carl Meissner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- sicanus in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- sicanus in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray