serotinus
Latin
Etymology
From sērus + -tinus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /seːˈroː.ti.nus/, [seːˈroː.tɪ.nʊs]
Adjective
sērōtinus (feminine sērōtina, neuter sērōtinum); first/second-declension adjective
- late (ripening etc)
- (relational) evening
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sērōtinus | sērōtina | sērōtinum | sērōtinī | sērōtinae | sērōtina | |
Genitive | sērōtinī | sērōtinae | sērōtinī | sērōtinōrum | sērōtinārum | sērōtinōrum | |
Dative | sērōtinō | sērōtinō | sērōtinīs | ||||
Accusative | sērōtinum | sērōtinam | sērōtinum | sērōtinōs | sērōtinās | sērōtina | |
Ablative | sērōtinō | sērōtinā | sērōtinō | sērōtinīs | |||
Vocative | sērōtine | sērōtina | sērōtinum | sērōtinī | sērōtinae | sērōtina |
Antonyms
- mātūtīnus
Descendants
- Asturian: seronda
- English: serotine
- Galician: serodio
- Italian: serotino
- Portuguese: serôdio, serôtino
- Spanish: serótino, seruendo
References
- serotinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- serotinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette