semino
See also: seminò
Italian
Verb
semino
- first-person singular present indicative of seminare
Anagrams
- mesoni, n-esimo, Simone
Latin
Etymology
From sēmen (“seed”) + -ō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈseː.mi.noː/, [ˈseː.mɪ.noː]
Verb
sēminō (present infinitive sēmināre, perfect active sēmināvī, supine sēminātum); first conjugation
- I plant, sow
Inflection
Conjugation of semino (first conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | sēminō | sēminās | sēminat | sēmināmus | sēminātis | sēminant |
imperfect | sēminābam | sēminābās | sēminābat | sēminābāmus | sēminābātis | sēminābant | |
future | sēminābō | sēminābis | sēminābit | sēminābimus | sēminābitis | sēminābunt | |
perfect | sēmināvī | sēmināvistī | sēmināvit | sēmināvimus | sēmināvistis | sēmināvērunt, sēmināvēre | |
pluperfect | sēmināveram | sēmināverās | sēmināverat | sēmināverāmus | sēmināverātis | sēmināverant | |
future perfect | sēmināverō | sēmināveris | sēmināverit | sēmināverimus | sēmināveritis | sēmināverint | |
passive | present | sēminor | sēmināris, sēmināre | sēminātur | sēmināmur | sēmināminī | sēminantur |
imperfect | sēminābar | sēminābāris, sēminābāre | sēminābātur | sēminābāmur | sēminābāminī | sēminābantur | |
future | sēminābor | sēmināberis, sēminābere | sēminābitur | sēminābimur | sēminābiminī | sēminābuntur | |
perfect | sēminātus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | sēminātus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | sēminātus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | sēminem | sēminēs | sēminet | sēminēmus | sēminētis | sēminent |
imperfect | sēminārem | sēminārēs | sēmināret | sēminārēmus | sēminārētis | sēminārent | |
perfect | sēmināverim | sēmināverīs | sēmināverit | sēmināverimus | sēmināveritis | sēmināverint | |
pluperfect | sēmināvissem | sēmināvissēs | sēmināvisset | sēmināvissēmus | sēmināvissētis | sēmināvissent | |
passive | present | sēminer | sēminēris, sēminēre | sēminētur | sēminēmur | sēminēminī | sēminentur |
imperfect | sēminārer | sēminārēris, sēminārēre | sēminārētur | sēminārēmur | sēminārēminī | sēminārentur | |
perfect | sēminātus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | sēminātus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | sēminā | — | — | sēmināte | — |
future | — | sēminātō | sēminātō | — | sēminātōte | sēminantō | |
passive | present | — | sēmināre | — | — | sēmināminī | — |
future | — | sēminātor | sēminātor | — | — | sēminantor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | sēmināre | sēmināvisse | sēminātūrus esse | sēminārī | sēminātus esse | sēminātum īrī | |
participles | sēmināns | — | sēminātūrus | — | sēminātus | sēminandus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
nominative | genitive | dative/ablative | accusative | accusative | ablative | ||
sēmināre | sēminandī | sēminandō | sēminandum | sēminātum | sēminātū |
Derived terms
- dissēminō
Descendants
- Aromanian: seamin, siminari
- Asturian: semar
- Catalan: sembrar
- Franco-Provençal: senar
- English: seminate
- French: semer
- Friulian: semenâ
- Galician: sementar
- Italian: seminare
- Norman: s'maïr (Guernsey), s'mer (Jersey)
- Occitan: semenar
- Portuguese: semear
- Romanian: semăna, semănare
- Romansch: semnar, samnar, samner
- Sicilian: siminari
- Sardinian: semenai, semenare, seminai
- Spanish: sembrar
- Venetian: semenar
References
- semino in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- semino in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- semino in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette