seminalis
Latin
Etymology
From sēmen (“seed”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /seː.miˈnaː.lis/, [seː.mɪˈnaː.lɪs]
Adjective
sēminālis (neuter sēmināle); third declension
- seed (attributive)
- seminal
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | sēminālis | sēmināle | sēminālēs | sēminālia | |
Genitive | sēminālis | sēminālis | sēminālium | sēminālium | |
Dative | sēminālī | sēminālī | sēminālibus | sēminālibus | |
Accusative | sēminālem | sēmināle | sēminālēs, sēminālīs | sēminālia | |
Ablative | sēminālī | sēminālī | sēminālibus | sēminālibus | |
Vocative | sēminālis | sēmināle | sēminālēs | sēminālia |
Descendants
- → French: séminal
References
- seminalis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- seminalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette