sefa

sefa

See also: Sefa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɛːva/

  Rhymes: -ɛːva

Verb

sefa (weak verb, third-person singular past indicative sefaði, supine sefað)

1. to soothe

Conjugation

sefa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sefa
supine (sagnbót)		sefað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sefandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sefa	við sefum	present (nútíð)	ég sefi	við sefum
	þú sefar	þið sefið		þú sefir	þið sefið
	hann, hún, það sefar	þeir, þær, þau sefa		hann, hún, það sefi	þeir, þær, þau sefi
past (þátíð)	ég sefaði	við sefuðum	past (þátíð)	ég sefaði	við sefuðum
	þú sefaðir	þið sefuðuð		þú sefaðir	þið sefuðuð
	hann, hún, það sefaði	þeir, þær, þau sefuðu		hann, hún, það sefaði	þeir, þær, þau sefuðu
imperative (boðháttur)	sefa (þú)	sefið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sefaðu	sefiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sefast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sefast
supine (sagnbót)		sefast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sefandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sefast	við sefumst	present (nútíð)	ég sefist	við sefumst
	þú sefast	þið sefist		þú sefist	þið sefist
	hann, hún, það sefast	þeir, þær, þau sefast		hann, hún, það sefist	þeir, þær, þau sefist
past (þátíð)	ég sefaðist	við sefuðumst	past (þátíð)	ég sefaðist	við sefuðumst
	þú sefaðist	þið sefuðust		þú sefaðist	þið sefuðust
	hann, hún, það sefaðist	þeir, þær, þau sefuðust		hann, hún, það sefaðist	þeir, þær, þau sefuðust
imperative (boðháttur)	sefast (þú)	sefist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sefastu	sefisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sefaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sefaður	sefuð	sefað		sefaðir	sefaðar	sefuð
accusative (þolfall)	sefaðan	sefaða	sefað		sefaða	sefaðar	sefuð
dative (þágufall)	sefuðum	sefaðri	sefuðu		sefuðum	sefuðum	sefuðum
genitive (eignarfall)	sefaðs	sefaðrar	sefaðs		sefaðra	sefaðra	sefaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sefaði	sefaða	sefaða		sefuðu	sefuðu	sefuðu
accusative (þolfall)	sefaða	sefuðu	sefaða		sefuðu	sefuðu	sefuðu
dative (þágufall)	sefaða	sefuðu	sefaða		sefuðu	sefuðu	sefuðu
genitive (eignarfall)	sefaða	sefuðu	sefaða		sefuðu	sefuðu	sefuðu

---

Kurdish

Noun

sefa f

1. pleasure
2. tranquility

---

Old English

Alternative forms

• seofa

Etymology

From Proto-Germanic *sebô (“mind, sense”), from Proto-Indo-European *sep- (“to try, research”). Cognate with Old Saxon sevo, Old Norse sefi, Latin sapiō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsevɑ/

Noun

sefa m (nominative plural sefan)

1. (poetic) spirit, heart, mind

   Ealle þa gemoniað mōdes fūsne sefan to sīþe

   All these things urge him who is eager of spirit to travel. (The Seafarer)

Inflection

Declension of sefa (weak)

Case	Singular	Plural
nominative	sefa	sefan
accusative	sefan	sefan
genitive	sefan	sefena
dative	sefan	sefum