sedimen
Latin
Etymology
From sedeo + -men.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈse.di.men/, [ˈs̠ɛd̪ɪmɛn]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈse.di.men/, [ˈsɛːd̪imen]
Noun
sedimen n (genitive sediminis); third declension
- sediment.
- settlings.
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | sedimen | sedimina |
Genitive | sediminis | sediminum |
Dative | sediminī | sediminibus |
Accusative | sedimen | sedimina |
Ablative | sedimine | sediminibus |
Vocative | sedimen | sedimina |
References
- “sedimen”, in Charlton T[homas] Lewis; Charles [Lancaster] Short (1879) […] A New Latin Dictionary […], New York, N.Y.; Cincinnati, Ohio; Chicago, Ill.: American Book Company; Oxford: Clarendon Press.
- “sedimen”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sedimen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré Latin-Français, Hachette