scoith

Irish

From Middle Irish scothaid, from scoth (“point, edge (of weapon)”), from Proto-Celtic *skutā, from Proto-Indo-European *skewt- (“to cut”)

scoith (present analytic scoitheann, future analytic scoithfidh, verbal noun scoitheadh, past participle scoite)

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative	present	scoithim	scoitheann tú; scoithir^†	scoitheann sé, sí	scoithimid	scoitheann sibh	scoitheann siad; scoithid^†	a scoitheann; a scoitheas	scoitear
	past	scoith mé; scoitheas	scoith tú; scoithis	scoith sé, sí	scoitheamar; scoith muid	scoith sibh; scoitheabhair	scoith siad; scoitheadar	a scoith / ar scoith*	scoitheadh
	past habitual	scoithinn	scoiteá	scoitheadh sé, sí	scoithimis; scoitheadh muid	scoitheadh sibh	scoithidís; scoitheadh siad	a scoitheadh / a scoitheadh*	scoití
	future	scoithfidh mé; scoithfead	scoithfidh tú; scoithfir^†	scoithfidh sé, sí	scoithfimid; scoithfidh muid	scoithfidh sibh	scoithfidh siad; scoithfid^†	a scoithfidh; a scoithfeas	scoithfear
conditional		scoithfinn	scoithfeá	scoithfeadh sé, sí	scoithfimis; scoithfeadh muid	scoithfeadh sibh	scoithfidís; scoithfeadh siad	a scoithfeadh / a scoithfeadh*	scoithfí
subjunctive	present	go scoithe mé; go scoithead^†	go scoithe tú; go scoithir^†	go scoithe sé, sí	go scoithimid; go scoithe muid	go scoithe sibh	go scoithe siad; go scoithid^†	—	go scoitear
subjunctive	past	dá scoithinn	dá scoiteá	dá scoitheadh sé, sí	dá scoithimis; dá scoitheadh muid	dá scoitheadh sibh	dá scoithidís; dá scoitheadh siad	—	dá scoití
imperative		scoithim	scoith	scoitheadh sé, sí	scoithimis	scoithigí; scoithidh^†	scoithidís	—	scoitear
verbal noun		scoitheadh
past participle		scoite

* Indirect relative
† Archaic or dialect form