scoir
See also: scóir
Irish
Etymology 1
From Old Irish scuirid (“unyokes; encamps, comes to a halt; releases, sets free; stops, brings to an end, finishes; ceases, desists, comes to a halt”).
Verb
scoir (present analytic scoireann, future analytic scoirfidh, verbal noun scor, past participle scortha)
- (transitive)
- unyoke, unharness
- disconnect, detach
- separate, take apart
- release, dismiss
- stop, terminate
- (intransitive)
- come to a halt, stop, rest
- cease, desist
- disintegrate
- (transitive, intransitive) Alternative form of scor (“cut, slash, slice; score, notch”)
Conjugation
First Conjugation (A)
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | scoirim | scoireann tú; scoirir† | scoireann sé, sí | scoirimid | scoireann sibh | scoireann siad; scoirid† | a scoireann; a scoireas | scoirtear |
past | scoir mé; scoireas | scoir tú; scoiris | scoir sé, sí | scoireamar; scoir muid | scoir sibh; scoireabhair | scoir siad; scoireadar | a scoir / ar scoir* | scoireadh | |
past habitual | scoirinn | scoirteá | scoireadh sé, sí | scoirimis; scoireadh muid | scoireadh sibh | scoiridís; scoireadh siad | a scoireadh / a scoireadh* | scoirtí | |
future | scoirfidh mé; scoirfead | scoirfidh tú; scoirfir† | scoirfidh sé, sí | scoirfimid; scoirfidh muid | scoirfidh sibh | scoirfidh siad; scoirfid† | a scoirfidh; a scoirfeas | scoirfear | |
conditional | scoirfinn | scoirfeá | scoirfeadh sé, sí | scoirfimis; scoirfeadh muid | scoirfeadh sibh | scoirfidís; scoirfeadh siad | a scoirfeadh / a scoirfeadh* | scoirfí | |
subjunctive | present | go scoire mé; go scoiread† | go scoire tú; go scoirir† | go scoire sé, sí | go scoirimid; go scoire muid | go scoire sibh | go scoire siad; go scoirid† | — | go scoirtear |
past | dá scoirinn | dá scoirteá | dá scoireadh sé, sí | dá scoirimis; dá scoireadh muid | dá scoireadh sibh | dá scoiridís; dá scoireadh siad | — | dá scoirtí | |
imperative | scoirim | scoir | scoireadh sé, sí | scoirimis | scoirigí; scoiridh† | scoiridís | — | scoirtear | |
verbal noun | scor | ||||||||
past participle | scoirthe |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
Etymology 2
See scor.
Adjective
scoir
- valedictory
- Synonym: fágála
Noun
scoir
- inflection of scor:
- vocative/genitive singular
- nominative/dative plural
Further reading
- Entries containing “scoir” in English-Irish Dictionary, An Gúm, 1959, by Tomás de Bhaldraithe.
- Entries containing “scoir” in New English-Irish Dictionary by Foras na Gaeilge.
References
- Ó Dónaill, Niall (1977), “scoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- G. Toner, M. Ní Mhaonaigh, S. Arbuthnot, D. Wodtko, M.-L. Theuerkauf, editors (2019), “scuirid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language