schandelijk
Dutch
Etymology
From schande + -lijk
Pronunciation
Audio (file)
Adjective
schandelijk (comparative schandelijker, superlative schandelijkst)
- shameful, dishonourable
Inflection
| Inflection of schandelijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | schandelijk | |||
| inflected | schandelijke | |||
| comparative | schandelijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | schandelijk | schandelijker | het schandelijkst het schandelijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | schandelijke | schandelijkere | schandelijkste |
| n. sing. | schandelijk | schandelijker | schandelijkste | |
| plural | schandelijke | schandelijkere | schandelijkste | |
| definite | schandelijke | schandelijkere | schandelijkste | |
| partitive | schandelijks | schandelijkers | — | |
Synonyms
- schandalig
Adverb
schandelijk (comparative schandelijker, superlative schandelijkst)
- shamefully
Usage notes
- Not to be confused with schadelijk (“harmful”).