scepticus
Latin
Etymology
Borrowed from Ancient Greek σκεπτικός (skeptikós).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈskep.ti.kus/, [ˈs̠kɛpt̪ɪkʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈʃep.ti.kus/, [ˈʃɛpt̪ikus]
Noun
scepticus m (genitive scepticī); second declension
- (New Latin) a skeptic, a member of the sect of skeptics
- 1842, Philippus Willem van Heusde, Initia Philosophiæ Platonicæ, page 408:
- Mediumne igitur Plato inter scepticos et dogmaticos viam tenuit? Discreto ita a scepticis et dogmaticis Platone, […]
- 1855, Marin de Boylesve, Cursus philosophiæ, complectens logicam, metaphysicam, ethicam. Accedit compendiosa religionis demonstratio et historia philosophiæ, page 118:
- Quis et hoc non dicat, si scepticos et sensualistas excipias?
- 2011 (quoting an earlier text?), Bernard J. F. Lonergan, "De Conscientia Christi", in Early Latin Theology, University of Toronto Press (→ISBN), page 554:
- 16. Quo clarius et facilius inter conscientiam et experientiam distinguatur, iuvat illud Aristotelicum considerare, nempe, qui cum sceptico tractat, efficere oportere ut scepticus loquatur. Vis huius consilii in eo reponitur quod de facto ille qui scepticus est etiam intelligens et rationabilis est. […]
- For more quotations using this term, see Citations:scepticus.
- 1842, Philippus Willem van Heusde, Initia Philosophiæ Platonicæ, page 408:
Declension
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | scepticus | scepticī |
Genitive | scepticī | scepticōrum |
Dative | scepticō | scepticīs |
Accusative | scepticum | scepticōs |
Ablative | scepticō | scepticīs |
Vocative | sceptice | scepticī |
Descendants
- Czech: skeptik
- Italian: scettico
- Polish: sceptyk
- Portuguese: cético, céptico
- Spanish: escéptico
- Russian: скептик (skeptik)