scandlic
Old English
Alternative forms
- sċeandlīċ, sċondlīċ
Etymology
From sċand + -līċ. Cognate with Old High German skantlīh.
Adjective
sċandlīċ
- (people) disgraceful, infamous, vile, base; lowly.
- (things) vile in nature, disgraceful, foul, shameful, obscene.
- causing shame.
Declension
Declension of scandlic — Strong
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | sċandlīċ | sċandlīċu, -o | sċandlīċ |
Accusative | sċandlīċne | sċandlīċe | sċandlīċ |
Genitive | sċandlīċes | sċandlīċre | sċandlīċes |
Dative | sċandlīċum | sċandlīċre | sċandlīċum |
Instrumental | sċandlīċe | sċandlīċre | sċandlīċe |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | sċandlīċe | sċandlīċa, -e | sċandlīċu, -o |
Accusative | sċandlīċe | sċandlīċa, -e | sċandlīċu, -o |
Genitive | sċandlīċra | sċandlīċra | sċandlīċra |
Dative | sċandlīċum | sċandlīċum | sċandlīċum |
Instrumental | sċandlīċum | sċandlīċum | sċandlīċum |
Declension of scandlic — Weak
Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
---|---|---|---|
Nominative | sċandlīċa | sċandlīċe | sċandlīċe |
Accusative | sċandlīċan | sċandlīċan | sċandlīċe |
Genitive | sċandlīċan | sċandlīċan | sċandlīċan |
Dative | sċandlīċan | sċandlīċan | sċandlīċan |
Instrumental | sċandlīċan | sċandlīċan | sċandlīċan |
Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
Nominative | sċandlīċan | sċandlīċan | sċandlīċan |
Accusative | sċandlīċan | sċandlīċan | sċandlīċan |
Genitive | sċandlīċra, sċandlīċena | sċandlīċra, sċandlīċena | sċandlīċra, sċandlīċena |
Dative | sċandlīċum | sċandlīċum | sċandlīċum |
Instrumental | sċandlīċum | sċandlīċum | sċandlīċum |
Descendants
- Middle English: scondliche, schandliche
References
- sceandlíc in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary