sbittare
Italian
Etymology
From s- + bitta + -are.
Verb
sbittàre (first-person singular present sbìtto, first-person singular past historic sbittài, past participle sbittàto, auxiliary avére)
- (nautical) to cast off, let go (unhitch from a bollard etc.)
Conjugation
Conjugation of sbittàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | sbittàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | sbittàndo | |||
present participle | sbittànte | past participle | sbittàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sbìtto | sbìtti | sbìtta | sbittiàmo | sbittàte | sbìttano |
imperfect | sbittàvo | sbittàvi | sbittàva | sbittavàmo | sbittavàte | sbittàvano |
past historic | sbittài | sbittàsti | sbittò | sbittàmmo | sbittàste | sbittàrono |
future | sbitterò | sbitterài | sbitterà | sbitterémo | sbitteréte | sbitterànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | sbitterèi | sbitterésti | sbitterèbbe, sbitterébbe | sbitterémmo | sbitteréste | sbitterèbbero, sbitterébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | sbìtti | sbìtti | sbìtti | sbittiàmo | sbittiàte | sbìttino |
imperfect | sbittàssi | sbittàssi | sbittàsse | sbittàssimo | sbittàste | sbittàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
sbìtta | sbìtti | sbittiàmo | sbittàte | sbìttino | ||
negative imperative | nonsbittàre | non sbìtti | non sbittiàmo | non sbittàte | non sbìttino |
Anagrams
- battersi, bistrate