sawolcund

sawolcund

Old English

Alternative forms

• sāwelcund[1]
• sāƿolcund (wynn spelling)

Etymology

From sawol (“noble”) +‎ -cund (“born”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɑː.wolˌkund/

Adjective

sāwolcund[2]

1. spiritual, soulish

Declension

Declension of sāwolcund — Strong

Singular	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	sāwolcund	sāwolcund	sāwolcund
Accusative	sāwolcundne	sāwolcunde	sāwolcund
Genitive	sāwolcundes	sāwolcundre	sāwolcundes
Dative	sāwolcundum	sāwolcundre	sāwolcundum
Instrumental	sāwolcunde	sāwolcundre	sāwolcunde
Plural	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	sāwolcunde	sāwolcunda, sāwolcunde	sāwolcund
Accusative	sāwolcunde	sāwolcunda, sāwolcunde	sāwolcund
Genitive	sāwolcundra	sāwolcundra	sāwolcundra
Dative	sāwolcundum	sāwolcundum	sāwolcundum
Instrumental	sāwolcundum	sāwolcundum	sāwolcundum

Declension of sāwolcund — Weak

Singular	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	sāwolcunda	sāwolcunde	sāwolcunde
Accusative	sāwolcundan	sāwolcundan	sāwolcunde
Genitive	sāwolcundan	sāwolcundan	sāwolcundan
Dative	sāwolcundan	sāwolcundan	sāwolcundan
Instrumental	sāwolcundan	sāwolcundan	sāwolcundan
Plural	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	sāwolcundan	sāwolcundan	sāwolcundan
Accusative	sāwolcundan	sāwolcundan	sāwolcundan
Genitive	sāwolcundra, sāwolcundena	sāwolcundra, sāwolcundena	sāwolcundra, sāwolcundena
Dative	sāwolcundum	sāwolcundum	sāwolcundum
Instrumental	sāwolcundum	sāwolcundum	sāwolcundum

References

1. sáwel-cund in Joseph Bosworth and T. Northcote Toller (1898) An Anglo-Saxon Dictionary
2. sawolcund in John R. Clark Hall (1916) A Concise Anglo-Saxon Dictionary, 2nd ed.