samotniczy
Polish
Etymology
From samotnik + -czy.
Pronunciation
- IPA(key): /sa.mɔtˈɲi.t͡ʂɨ/
Adjective
samotniczy (comparative bardziej samotniczy, superlative najbardziej samotniczy, adverb samotniczo)
- solitary, reclusive
Declension
declension of samotniczy
case | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
nominative, vocative | samotniczy | samotnicze | samotnicza | samotniczy | samotnicze | ||
genitive | samotniczego | samotniczej | samotniczych | ||||
dative | samotniczemu | samotniczym | |||||
accusative | samotniczego | samotniczy | samotnicze | samotniczą | samotniczych | samotnicze | |
instrumental | samotniczym | samotniczymi | |||||
locative | samotniczej | samotniczych |
Further reading
- samotniczy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- samotniczy in Polish dictionaries at PWN