samenvallen

samenvallen

Dutch

Etymology

From samen (“together”) +‎ vallen (“to fall”).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

samenvallen

1. to coincide

   Als twee lijnen twee punten gemeen hebben, vallen ze samen.

   If two lines have two points in common, such lines coincide.

Inflection

Inflection of samenvallen (strong class 7, separable)
infinitive	samenvallen
past singular	viel samen
past participle	samengevallen
infinitive	samenvallen
gerund	samenvallen n
verbal noun	—
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	val samen	viel samen	samenval	samenviel
2nd person sing. (jij)	valt samen	viel samen	samenvalt	samenviel
2nd person sing. (u)	valt samen	viel samen	samenvalt	samenviel
2nd person sing. (gij)	valt samen	vielt samen	samenvalt	samenvielt
3rd person singular	valt samen	viel samen	samenvalt	samenviel
plural	vallen samen	vielen samen	samenvallen	samenvielen
subjunctive sing.1	valle samen	viele samen	samenvalle	samenviele
subjunctive plur.1	vallen samen	vielen samen	samenvallen	samenvielen
imperative sing.	val samen
imperative plur.1	valt samen
participles	samenvallend	samengevallen
1) Archaic.