rǫnd
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *randō.
Noun
rǫnd f (genitive randar, plural randir)
- edge (of a shield)
- (poetic) shield
- stripe
Declension
Declension of rǫnd (strong i-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | rǫnd | rǫndin | randir | randirnar |
accusative | rǫnd | rǫndina | randir | randirnar |
dative | rǫnd, rǫndu | rǫndinni | rǫndum | rǫndunum |
genitive | randar | randarinnar | randa | randanna |
Declension of rǫnd (strong ō-stem)
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | rǫnd | rǫndin | randar | randarnar |
accusative | rǫnd | rǫndina | randar | randarnar |
dative | rǫnd, rǫndu | rǫndinni | rǫndum | rǫndunum |
genitive | randar | randarinnar | randa | randanna |
Descendants
- Swedish: rand
- Icelandic: rönd