rękodzielnik
Polish
Etymology
From rękodzieło + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /rɛŋ.kɔˈd͡ʑɛl.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɛlɲik
- Syllabification: rę‧ko‧dziel‧nik
Noun
rękodzielnik m pers (feminine rękodzielniczka)
- handicraftsman
Declension
Declension of rękodzielnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rękodzielnik | rękodzielnicy |
genitive | rękodzielnika | rękodzielników |
dative | rękodzielnikowi | rękodzielnikom |
accusative | rękodzielnika | rękodzielników |
instrumental | rękodzielnikiem | rękodzielnikami |
locative | rękodzielniku | rękodzielnikach |
vocative | rękodzielniku | rękodzielnicy |
Further reading
- rękodzielnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rękodzielnik in Polish dictionaries at PWN