ríða
See also: rida, ridà, rīdā, říďa, riða, and riþa
Faroese
Etymology
From Old Norse ríða (“to ride”), from Proto-Germanic *rīdaną, from Proto-Indo-European *reydʰ-, cognate with English ride.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɹʊiːja/
- Rhymes: -ʊiːja
- Homophone: rýða
Verb
ríða (third person singular past indicative reið, third person plural past indicative riðu, supine riðið)
- to ride
Conjugation
Conjugation of ríða
| v-35 | ||||
| infinitive | ríða | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | ríðandi | |||
| past participle a26 | riðin | |||
| supine | riðið | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | ríði | ríður | ríður | ríða |
| past | reið | reiðst | reið | riðu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | ríð! | — | ríðið! |
Icelandic
Pronunciation
- IPA(key): /ˈriːða/
- Rhymes: -iːða
Etymology 1
From Old Norse ríða (“to ride”), from Proto-Germanic *rīdaną, from Proto-Indo-European *reydʰ-, cognate with English ride.
Verb
ríða (strong verb, third-person singular past indicative reið, third-person plural past indicative riðu, supine riðið)
- (transitive, takes the dative, especially on horseback) to ride syn.
- Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
- Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn,
- rennur sól á bak við Arnarfell,
- hér á reiki er margur óhreinn andinn,
- úr því fer að skyggja á jökulsvell;
- Drottinn leiði drösulinn minn,
- drjúgur verður síðasti áfanginn.
- Ride, ride, ride hard across the sands,
- the sun is settling behind Arnarfell.
- Here many spirits of the dark
- threaten in the gloom over the glacier's ice.
- The Lord leads my horse,
- it is still a long, long way home.
- Að fara ríðandi.
- To go on horseback.
- Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen
- (transitive, intransitive, takes the dative, vulgar) to fuck someone, to have sex with syn.
- Langar þig að ríða?
- Do you wanna fuck?
- Ríddu mér.
- Fuck me.
- Hvað er langt síðan þú hefur riðið?
- How long is it since your last shag?
- Langar þig að ríða?
- (takes the dative case)
- Fréttirnar riðu honum að fullu.
- The news finished him off.
- Þetta ríður á miklu.
- This is very important.
- Fréttirnar riðu honum að fullu.
- (transitive, takes the accusative)
- Ég reið hann af mér.
- I rode faster than he did.
- Ég reið hann af mér.
Usage notes
- Because the word denotes both the meaning of riding an animal and fucking, it is often a the subject of double entendre bestiality jokes.
Conjugation
ríða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að ríða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | riðið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | ríðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég ríð | við ríðum | present (nútíð) | ég ríði | við ríðum |
| þú ríður | þið ríðið | þú ríðir | þið ríðið | ||
| hann, hún, það ríður | þeir, þær, þau ríða | hann, hún, það ríði | þeir, þær, þau ríði | ||
| past (þátíð) | ég reið | við riðum | past (þátíð) | ég riði | við riðum |
| þú reiðst | þið riðuð | þú riðir | þið riðuð | ||
| hann, hún, það reið | þeir, þær, þau riðu | hann, hún, það riði | þeir, þær, þau riðu | ||
| imperative (boðháttur) | ríð (þú) | ríðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ríddu | ríðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
riðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | riðinn | riðin | riðið | riðnir | riðnar | riðin | |
| accusative (þolfall) | riðinn | riðna | riðið | riðna | riðnar | riðin | |
| dative (þágufall) | riðnum | riðinni | riðnu | riðnum | riðnum | riðnum | |
| genitive (eignarfall) | riðins | riðinnar | riðins | riðinna | riðinna | riðinna | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | riðni | riðna | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
| accusative (þolfall) | riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
| dative (þágufall) | riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
| genitive (eignarfall) | riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
Synonyms
- (ride): def. ríða hesti
- (fuck): def. hafa kynmök
Derived terms
Derived terms
- aldan reið yfir (the wave broke)
- reið
- ríða af (especially of shots and bullets; to be fired)
- ríða af sér (to ride away from sby, to ride faster than another)
- ríða á miklu (to be very important)
- ríða á vaðið (to take the first step)
- ríða að fullu (to exhaust, to finish somebody off)
- ríða burtreið ("tilt", "joust")
- ríða í einum fleng (synonym ríða kósa af)
- ríða í fleng
- ríða yfir
- Skotið reið af.
- The shot was fired.
- Skotið reið af.
Etymology 2
From Old Norse vríða, from Proto-Germanic *wrīþaną.
Verb
ríða (strong verb, third-person singular past indicative reið, third-person plural past indicative riðu, supine riðið)
- (transitive, takes the accusative) to knot syn.
- Að ríða hnút.
- To tie a knot.
- Að ríða hnút.
- (transitive, takes the accusative) to braid, to weave syn.
- Að ríða körfu.
- To weave a basket.
- Að ríða net.
- To weave a net.
- Að ríða körfu.
Conjugation
ríða — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að ríða | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | riðið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | ríðandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég ríð | við ríðum | present (nútíð) | ég ríði | við ríðum |
| þú ríður | þið ríðið | þú ríðir | þið ríðið | ||
| hann, hún, það ríður | þeir, þær, þau ríða | hann, hún, það ríði | þeir, þær, þau ríði | ||
| past (þátíð) | ég reið | við riðum | past (þátíð) | ég riði | við riðum |
| þú reiðst | þið riðuð | þú riðir | þið riðuð | ||
| hann, hún, það reið | þeir, þær, þau riðu | hann, hún, það riði | þeir, þær, þau riðu | ||
| imperative (boðháttur) | ríð (þú) | ríðið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| ríddu | ríðiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
riðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | riðinn | riðin | riðið | riðnir | riðnar | riðin | |
| accusative (þolfall) | riðinn | riðna | riðið | riðna | riðnar | riðin | |
| dative (þágufall) | riðnum | riðinni | riðnu | riðnum | riðnum | riðnum | |
| genitive (eignarfall) | riðins | riðinnar | riðins | riðinna | riðinna | riðinna | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | riðni | riðna | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
| accusative (þolfall) | riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
| dative (þágufall) | riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
| genitive (eignarfall) | riðna | riðnu | riðna | riðnu | riðnu | riðnu | |
Synonyms
- (knot): def. hnýta
- (braid): def. flétta
Derived terms
- riðinn m, riðin f, riðið n
- vera við e-h riðinn (be involved in sth, be mixed up in sth)
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *rīdaną, from Proto-Indo-European *reydʰ-. Cognate with Old English rīdan (English ride), Old Saxon rīdan (Low German rieden), Old Dutch rīdan (Dutch rijden), Old High German rītan (German reiten).
Verb
ríða
- to ride
Descendants
- Danish: ride
- Faroese: ríða
- Icelandic: ríða
- Norwegian: ri, ride, rida (Nynorsk)
- Swedish: rida (Old Swedish riþa)