ryg
Danish
Etymology
From Old Norse hryggr.
Noun
ryg c (singular definite ryggen, plural indefinite rygge)
- back
- spine
- ridge
Inflection
Declension of ryg
common gender | Singular | Plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | ryg | ryggen | rygge | ryggene |
genitive | rygs | ryggens | rygges | ryggenes |
Verb
ryg
- imperative of ryge