arrogar
Portuguese
Etymology
Borrowed from Latin arrogāre.
Verb
arrogar (first-person singular present arrogo, first-person singular preterite arroguei, past participle arrogado)
- to arrogate, adopt
Conjugation
Conjugation of arrogar (g-gu alternation) (See Appendix:Portuguese verbs)
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
First-person (eu) | Second-person (tu) | Third-person (ele / ela / você) | First-person (nós) | Second-person (vós) | Third-person (eles / elas / vocês) | |
Infinitive | ||||||
Impersonal | arrogar | |||||
Personal | arrogar | arrogares | arrogar | arrogarmos | arrogardes | arrogarem |
Gerund | ||||||
arrogando | ||||||
Past participle | ||||||
Masculine | arrogado | arrogados | ||||
Feminine | arrogada | arrogadas | ||||
Indicative | ||||||
Present | arrogo | arrogas | arroga | arrogamos | arrogais | arrogam |
Imperfect | arrogava | arrogavas | arrogava | arrogávamos | arrogáveis | arrogavam |
Preterite | arroguei | arrogaste | arrogou | arrogamos1, arrogámos2 | arrogastes | arrogaram |
Pluperfect | arrogara | arrogaras | arrogara | arrogáramos | arrogáreis | arrogaram |
Future | arrogarei | arrogarás | arrogará | arrogaremos | arrogareis | arrogarão |
Conditional | ||||||
arrogaria | arrogarias | arrogaria | arrogaríamos | arrogaríeis | arrogariam | |
Subjunctive | ||||||
Present | arrogue | arrogues | arrogue | arroguemos | arrogueis | arroguem |
Imperfect | arrogasse | arrogasses | arrogasse | arrogássemos | arrogásseis | arrogassem |
Future | arrogar | arrogares | arrogar | arrogarmos | arrogardes | arrogarem |
Imperative | ||||||
Affirmative | arroga | arrogue | arroguemos | arrogai | arroguem | |
Negative (não) | não arrogues | não arrogue | não arroguemos | não arrogueis | não arroguem |
1Brazil.
2Portugal.
Spanish
Etymology
Borrowed from Latin arrogāre, present active infinitive of arrogō.
Pronunciation
- IPA(key): /aroˈɡaɾ/ [a.roˈɣ̞aɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: a‧rro‧gar
Verb
arrogar (first-person singular present arrogo, first-person singular preterite arrogué, past participle arrogado)
- (transitive, law) to adopt
- (ditransitive, usually reflexive) to ascribe, arrogate
- arrogarse el crédito ― to take the credit
Conjugation
Conjugation of arrogar (g-gu alternation) (See Appendix:Spanish verbs)
infinitive | arrogar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | arrogando | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | arrogado | arrogada | |||||
plural | arrogados | arrogadas | |||||
singular | plural | ||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | arrogo | arrogastú arrogásvos | arroga | arrogamos | arrogáis | arrogan | |
imperfect | arrogaba | arrogabas | arrogaba | arrogábamos | arrogabais | arrogaban | |
preterite | arrogué | arrogaste | arrogó | arrogamos | arrogasteis | arrogaron | |
future | arrogaré | arrogarás | arrogará | arrogaremos | arrogaréis | arrogarán | |
conditional | arrogaría | arrogarías | arrogaría | arrogaríamos | arrogaríais | arrogarían | |
subjunctive | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | arrogue | arroguestú arroguésvos2 | arrogue | arroguemos | arroguéis | arroguen | |
imperfect (ra) | arrogara | arrogaras | arrogara | arrogáramos | arrogarais | arrogaran | |
imperfect (se) | arrogase | arrogases | arrogase | arrogásemos | arrogaseis | arrogasen | |
future1 | arrogare | arrogares | arrogare | arrogáremos | arrogareis | arrogaren | |
imperative | — | tú vos | usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ustedes | |
affirmative | arrogatú arrogávos | arrogue | arroguemos | arrogad | arroguen | ||
negative | no arrogues | no arrogue | no arroguemos | no arroguéis | no arroguen |
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of arrogar (g-gu alternation)
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive arrogar | |||||||
dative | arrogarme | arrogarte | arrogarle, arrogarse | arrogarnos | arrogaros | arrogarles, arrogarse | |
accusative | arrogarme | arrogarte | arrogarlo, arrogarla, arrogarse | arrogarnos | arrogaros | arrogarlos, arrogarlas, arrogarse | |
with gerund arrogando | |||||||
dative | arrogándome | arrogándote | arrogándole, arrogándose | arrogándonos | arrogándoos | arrogándoles, arrogándose | |
accusative | arrogándome | arrogándote | arrogándolo, arrogándola, arrogándose | arrogándonos | arrogándoos | arrogándolos, arrogándolas, arrogándose | |
with informal second-person singular tú imperative arroga | |||||||
dative | arrógame | arrógate | arrógale | arróganos | not used | arrógales | |
accusative | arrógame | arrógate | arrógalo, arrógala | arróganos | not used | arrógalos, arrógalas | |
with informal second-person singular vos imperative arrogá | |||||||
dative | arrogame | arrogate | arrogale | arroganos | not used | arrogales | |
accusative | arrogame | arrogate | arrogalo, arrogala | arroganos | not used | arrogalos, arrogalas | |
with formal second-person singular imperative arrogue | |||||||
dative | arrógueme | not used | arróguele, arróguese | arróguenos | not used | arrógueles | |
accusative | arrógueme | not used | arróguelo, arróguela, arróguese | arróguenos | not used | arróguelos, arróguelas | |
with first-person plural imperative arroguemos | |||||||
dative | not used | arroguémoste | arroguémosle | arroguémonos | arroguémoos | arroguémosles | |
accusative | not used | arroguémoste | arroguémoslo, arroguémosla | arroguémonos | arroguémoos | arroguémoslos, arroguémoslas | |
with informal second-person plural imperative arrogad | |||||||
dative | arrogadme | not used | arrogadle | arrogadnos | arrogaos | arrogadles | |
accusative | arrogadme | not used | arrogadlo, arrogadla | arrogadnos | arrogaos | arrogadlos, arrogadlas | |
with formal second-person plural imperative arroguen | |||||||
dative | arróguenme | not used | arróguenle | arróguennos | not used | arróguenles, arróguense | |
accusative | arróguenme | not used | arróguenlo, arróguenla | arróguennos | not used | arróguenlos, arróguenlas, arróguense |
Related terms
- arrogación
- arrogancia
- arrogante
- rogar
Further reading
- “arrogar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014