ruxentâ

ruxentâ

Ligurian

Alternative forms

• aruxentâ

Etymology

From earlier arruxentâ, derived from Latin lūcēns (“shining”) (oblique stem lūcent-), present active participle of lūceō (“I shine”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ryʒeŋˈtaː/

Verb

ruxentâ

1. Alternative form of aruxentâ

Conjugation

    Conjugation of ruxentâ (first conjugation)

infinitive	ruxentâ
auxiliary verb		avéi		gerund		ruxentàndo
present participle		ruxentànte		past participle		ruxentòu
person	singular			plural
	first	second	third	first	second	third
indicative	mi	ti	lê o/a	noî, niâtri	voî, viâtri	lô, liâtri
present	ruxénto	ti ruxénti	ruxénta	ruxentémmo	ruxentæ	ruxéntan
imperfect	ruxentâva, ruxentâvo	ti ruxentâvi	ruxentâva	ruxentâvimo	ruxentâvi	ruxentâvan
future	ruxentiö	ti ruxentiæ	ruxentiâ	ruxentiêmo	ruxentiæ	ruxentiàn
conditional	mi	ti	lê o/a	noî, niâtri	voî, viâtri	lô, liâtri
present	ruxentiéiva, ruxentiæ	ti ruxentiêsci	ruxentiéiva, ruxentiæ	ruxentiêscimo	ruxentiêsci	ruxentiéivan
subjunctive	che mi	che ti	che lê o/a	che noî, che niâtri	che voî, che viâtri	che lô, che liâtri
present	ruxénte	ti ruxénti	ruxénte	ruxentémmo	ruxentæ	ruxéntan, ruxénten
imperfect	ruxentésse	ti ruxentésci	ruxentésse	ruxentéscimo	ruxentésci	ruxentésan
imperative		ti	lê o/a	noî, niâtri	voî, viâtri	lô, liâtri
	—	ruxénta	ruxénte	ruxentémmo	ruxentæ	ruxéntan, ruxénten

Noun

ruxentâ m (invariable)

1. Alternative form of aruxentâ