Runkelrübe
German
Etymology
Runkel + Rübe (“beet”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈʀʊŋkl̩ˌʀyːbə]
Noun
Runkelrübe f (genitive Runkelrübe, plural Runkelrüben)
- mangelwurzel, Beta vulgaris subsp. vulgaris
- swede, neep, rutabaga, Brassica napus subsp. rapifera
Declension
Declension of Runkelrübe
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
indef. | def. | noun | def. | noun | |
nominative | eine | die | Runkelrübe | die | Runkelrüben |
genitive | einer | der | Runkelrübe | der | Runkelrüben |
dative | einer | der | Runkelrübe | den | Runkelrüben |
accusative | eine | die | Runkelrübe | die | Runkelrüben |
Synonyms
- Futterrübe
Related terms
- Steckrübe
- Kohlrübe
- Mohrrübe
- Rübenkraut
Further reading
- Runkelrübe in Duden online