runian
Old English
Etymology
Equivalent to rūn + -ian.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈruː.ni.ɑn/
Verb
rūnian
- to whisper
Conjugation
Conjugation of rūnian (weak class 2)
infinitive | rūnian | rūnienne |
---|---|---|
indicative | present | past |
1st-person singular | rūniġe | rūnode |
2nd-person singular | rūnast | rūnodest |
3rd-person singular | rūnaþ | rūnode |
plural | rūniaþ | rūnodon |
subjunctive | present | past |
singular | rūniġe | rūnode |
plural | rūniġen | rūnoden |
imperative | ||
singular | rūna | |
plural | rūniaþ | |
participle | present | past |
rūniende | (ġe)rūnod |
Derived terms
- rūnung
Descendants
- Middle English: rounen
- English: round