runcinus
Latin
Alternative forms
- roncīnus, rocīnus, rossīnus, roncēnus, ronzēnus, ronchīnus, ronsīnus, ronzīnus, roucīnus, roussīnus
Etymology
Ultimately likely from Proto-Germanic *hrussą.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /runˈkiː.nus/, [rʊŋˈkiː.nʊs]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /runˈt͡ʃi.nus/, [runˈt͡ʃiː.nus]
Noun
runcīnus m (genitive runcīnī); second declension (Medieval Latin)
- a horse of burden, rowney
Declension
Second declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | runcīnus | runcīnī |
Genitive | runcīnī | runcīnōrum |
Dative | runcīnō | runcīnīs |
Accusative | runcīnum | runcīnōs |
Ablative | runcīnō | runcīnīs |
Vocative | runcīne | runcīnī |