rugitus
English
Etymology
Latin
Noun
rugitus (uncountable)
- (medicine) Borborygmus; intestinal rumbling.
Latin
Etymology
Perfect passive participle of rugiō.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ruˈɡiː.tus/, [rʊˈɡiː.tʊs]
Participle
rugītus m (feminine rugīta, neuter rugītum); first/second declension
- roared, bellowed; rumbled
- brayed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | rugītus | rugīta | rugītum | rugītī | rugītae | rugīta | |
Genitive | rugītī | rugītae | rugītī | rugītōrum | rugītārum | rugītōrum | |
Dative | rugītō | rugītae | rugītō | rugītīs | rugītīs | rugītīs | |
Accusative | rugītum | rugītam | rugītum | rugītōs | rugītās | rugīta | |
Ablative | rugītō | rugītā | rugītō | rugītīs | rugītīs | rugītīs | |
Vocative | rugīte | rugīta | rugītum | rugītī | rugītae | rugīta |
Descendants
- English: rut
- French: rut
- Friulian: arût, rût
- Galician: ruído, ruxido
- Italian: ruggito
- Old French: rut
- Portuguese: rugido, ruído
- Romanian: ruget
- Spanish: rugido, ruido
References
- rugitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- rugitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette