rudis
Friulian
Noun
rudis
- plural of rude
Latin
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈru.dis/, [ˈrʊd̪ɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈru.dis/, [ˈruːd̪is]
Etymology 1
From Proto-Indo-European *Hrew- (“to tear up, dig up”). Related to rudus.
Adjective
rudis (neuter rude); third-declension two-termination adjective
- rough, raw, uncultivated
- unrefined, unskilled, awkward
- Synonyms: ineptus, iners, indocilis, incapāx
- Antonyms: vafer, callidus
Declension
Third-declension two-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | rudis | rude | rudēs | rudia | |
Genitive | rudis | rudium | |||
Dative | rudī | rudibus | |||
Accusative | rudem | rude | rudēs rudīs | rudia | |
Ablative | rudī | rudibus | |||
Vocative | rudis | rude | rudēs | rudia |
Derived terms
- rudīmentum
- ruditās
- ērudiō
Descendants
- → Catalan: rude
- → Old French: rude
- → English: rude
- French: rude
- → German: rüde
- → Italian: rude
- → Norman: rude
- → Piedmontese: rudi
- → Portuguese: rude, rudo
- → Spanish: rudo
- → Swedish: rudis
- ⇒ Vulgar Latin: *rudius
- Italian: rozzo
Etymology 2
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Noun
rudis f (genitive rudis); third declension
- small stick
- foil (given to a gladiator upon his discharge)
Declension
Third-declension noun (i-stem, ablative singular in -e or -ī).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rudis | rudēs |
Genitive | rudis | rudium |
Dative | rudī | rudibus |
Accusative | rudem | rudēs rudīs |
Ablative | rude rudī | rudibus |
Vocative | rudis | rudēs |
Derived terms
- rudicula
References
- “rudis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “rudis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- rudis in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- rudis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to be well-informed, erudite: multarum rerum cognitione imbutum esse (opp. litterarum or eruditionis expertem esse or [rerum] rudem esse)
- to be an inexperienced speaker: rudem, tironem ac rudem (opp. exercitatum) esse in dicendo
- to have had no experience in war: rei militaris rudem esse
- (ambiguous) to retire from service: rude donatum esse (Phil. 2. 29)
- to be well-informed, erudite: multarum rerum cognitione imbutum esse (opp. litterarum or eruditionis expertem esse or [rerum] rudem esse)
- “rudis”, in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “rudis”, in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin