rubín
See also: rubin, Rubin, rúbín, and rub in
Asturian
Etymology
From Medieval Latin rubinus, from Latin ruber.
Noun
rubín m (plural rubinos)
- ruby (type of gem)
Czech
Etymology
From German Rubin.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈrubiːn]
Noun
rubín m inan
- ruby
Declension
Declension of rubín
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rubín | rubíny |
genitive | rubínu | rubínů |
dative | rubínu | rubínům |
accusative | rubín | rubíny |
vocative | rubíne | rubíny |
locative | rubínu | rubínech |
instrumental | rubínem | rubíny |
Derived terms
- rubínový
Further reading
- rubín in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
- rubín in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989
Spanish
Noun
rubín m (plural rubines)
- rust
- ruby
Further reading
- “rubín”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014