arrinconar
Spanish
Etymology
From a- + rincón (“corner”) + -ar.
Pronunciation
- IPA(key): /arinkoˈnaɾ/ [a.rĩŋ.koˈnaɾ]
- Rhymes: -aɾ
- Syllabification: a‧rrin‧co‧nar
Verb
arrinconar (first-person singular present arrincono, first-person singular preterite arrinconé, past participle arrinconado)
- (transitive) to corner, to pin down
- (transitive) to shelve, abandon a project
Conjugation
Conjugation of arrinconar (See Appendix:Spanish verbs)
infinitive | arrinconar | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
gerund | arrinconando | ||||||
past participle | masculine | feminine | |||||
singular | arrinconado | arrinconada | |||||
plural | arrinconados | arrinconadas | |||||
singular | plural | ||||||
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
indicative | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | arrincono | arrinconastú arrinconásvos | arrincona | arrinconamos | arrinconáis | arrinconan | |
imperfect | arrinconaba | arrinconabas | arrinconaba | arrinconábamos | arrinconabais | arrinconaban | |
preterite | arrinconé | arrinconaste | arrinconó | arrinconamos | arrinconasteis | arrinconaron | |
future | arrinconaré | arrinconarás | arrinconará | arrinconaremos | arrinconaréis | arrinconarán | |
conditional | arrinconaría | arrinconarías | arrinconaría | arrinconaríamos | arrinconaríais | arrinconarían | |
subjunctive | yo | tú vos | él/ella/ello usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ellos/ellas ustedes | |
present | arrincone | arrinconestú arrinconésvos2 | arrincone | arrinconemos | arrinconéis | arrinconen | |
imperfect (ra) | arrinconara | arrinconaras | arrinconara | arrinconáramos | arrinconarais | arrinconaran | |
imperfect (se) | arrinconase | arrinconases | arrinconase | arrinconásemos | arrinconaseis | arrinconasen | |
future1 | arrinconare | arrinconares | arrinconare | arrinconáremos | arrinconareis | arrinconaren | |
imperative | — | tú vos | usted | nosotros nosotras | vosotros vosotras | ustedes | |
affirmative | arrinconatú arrinconávos | arrincone | arrinconemos | arrinconad | arrinconen | ||
negative | no arrincones | no arrincone | no arrinconemos | no arrinconéis | no arrinconen |
1Mostly obsolete, now mainly used in legal language.
2Argentine and Uruguayan voseo prefers the tú form for the present subjunctive.
Selected combined forms of arrinconar
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive arrinconar | |||||||
dative | arrinconarme | arrinconarte | arrinconarle, arrinconarse | arrinconarnos | arrinconaros | arrinconarles, arrinconarse | |
accusative | arrinconarme | arrinconarte | arrinconarlo, arrinconarla, arrinconarse | arrinconarnos | arrinconaros | arrinconarlos, arrinconarlas, arrinconarse | |
with gerund arrinconando | |||||||
dative | arrinconándome | arrinconándote | arrinconándole, arrinconándose | arrinconándonos | arrinconándoos | arrinconándoles, arrinconándose | |
accusative | arrinconándome | arrinconándote | arrinconándolo, arrinconándola, arrinconándose | arrinconándonos | arrinconándoos | arrinconándolos, arrinconándolas, arrinconándose | |
with informal second-person singular tú imperative arrincona | |||||||
dative | arrincóname | arrincónate | arrincónale | arrincónanos | not used | arrincónales | |
accusative | arrincóname | arrincónate | arrincónalo, arrincónala | arrincónanos | not used | arrincónalos, arrincónalas | |
with informal second-person singular vos imperative arrinconá | |||||||
dative | arrinconame | arrinconate | arrinconale | arrinconanos | not used | arrinconales | |
accusative | arrinconame | arrinconate | arrinconalo, arrinconala | arrinconanos | not used | arrinconalos, arrinconalas | |
with formal second-person singular imperative arrincone | |||||||
dative | arrincóneme | not used | arrincónele, arrincónese | arrincónenos | not used | arrincóneles | |
accusative | arrincóneme | not used | arrincónelo, arrincónela, arrincónese | arrincónenos | not used | arrincónelos, arrincónelas | |
with first-person plural imperative arrinconemos | |||||||
dative | not used | arrinconémoste | arrinconémosle | arrinconémonos | arrinconémoos | arrinconémosles | |
accusative | not used | arrinconémoste | arrinconémoslo, arrinconémosla | arrinconémonos | arrinconémoos | arrinconémoslos, arrinconémoslas | |
with informal second-person plural imperative arrinconad | |||||||
dative | arrinconadme | not used | arrinconadle | arrinconadnos | arrinconaos | arrinconadles | |
accusative | arrinconadme | not used | arrinconadlo, arrinconadla | arrinconadnos | arrinconaos | arrinconadlos, arrinconadlas | |
with formal second-person plural imperative arrinconen | |||||||
dative | arrincónenme | not used | arrincónenle | arrincónennos | not used | arrincónenles, arrincónense | |
accusative | arrincónenme | not used | arrincónenlo, arrincónenla | arrincónennos | not used | arrincónenlos, arrincónenlas, arrincónense |
Derived terms
- arrinconamiento
Further reading
- “arrinconar”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014