rozwodnik
Polish
Etymology
From rozwód (“divorce”) + -nik.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔzˈvɔd.ɲik/
Audio (file) - Rhymes: -ɔdɲik
- Syllabification: roz‧wod‧nik
Noun
rozwodnik m pers (feminine rozwódka)
- divorcé (divorced man)
- Synonym: rozwiedziony
Declension
Declension of rozwodnik
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rozwodnik | rozwodnicy |
genitive | rozwodnika | rozwodników |
dative | rozwodnikowi | rozwodnikom |
accusative | rozwodnika | rozwodników |
instrumental | rozwodnikiem | rozwodnikami |
locative | rozwodniku | rozwodnikach |
vocative | rozwodniku | rozwodnicy |
Related terms
noun
- rozwód
verb
- rozwieść się
- rozwodzić się
Further reading
- rozwodnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozwodnik in Polish dictionaries at PWN