roztoka
See also: Roztoka, roztoką, and Roztoką
Polish
Etymology
Deverbal from roztoczyć.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈtɔ.ka/
- Rhymes: -ɔka
- Syllabification: roz‧to‧ka
- Homophone: Roztoka
Noun
roztoka f
- river valley (valley formed by fluvial erosion), typically in a mountainous area
- mountain river
- (usually in the plural, obsolete) very muddy conditions due to melting snow or rain
- Synonym: roztop
Declension
Declension of roztoka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | roztoka | roztoki |
| genitive | roztoki | roztok |
| dative | roztoce | roztokom |
| accusative | roztokę | roztoki |
| instrumental | roztoką | roztokami |
| locative | roztoce | roztokach |
| vocative | roztoko | roztoki |
References
- Andrzej Bańkowski (2000) Etymologiczny słownik języka polskiego (in Polish)
Further reading
- roztoka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- roztoka in Polish dictionaries at PWN