rozpuszczony
Polish
Etymology
From rozpuścić + -ony.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔs.puʂˈt͡ʂɔ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔnɨ
- Syllabification: roz‧pusz‧czo‧ny
Adjective
rozpuszczony (comparative bardziej rozpuszczony, superlative najbardziej rozpuszczony)
- dissolved
- (of hair) down, loose
- (colloquial) spoiled (of a child); overindulged
Declension
Declension of rozpuszczony
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | rozpuszczony | rozpuszczone | rozpuszczona | rozpuszczeni | rozpuszczone | ||
| genitive | rozpuszczonego | rozpuszczonej | rozpuszczonych | ||||
| dative | rozpuszczonemu | rozpuszczonym | |||||
| accusative | rozpuszczonego | rozpuszczony | rozpuszczone | rozpuszczoną | rozpuszczonych | rozpuszczone | |
| instrumental | rozpuszczonym | rozpuszczonymi | |||||
| locative | rozpuszczonej | rozpuszczonych | |||||
Participle
rozpuszczony
- passive adjectival participle of rozpuścić
Further reading
- rozpuszczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozpuszczony in Polish dictionaries at PWN