rozprucie
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /rɔˈspru.t͡ɕɛ/
Noun
rozprucie n
- verbal noun of rozpruć
Declension
declension of rozprucie
singular | |
---|---|
nominative | rozprucie |
genitive | rozprucia |
dative | rozpruciu |
accusative | rozprucie |
instrumental | rozpruciem |
locative | rozpruciu |
vocative | rozprucie |
Further reading
- rozprucie in Polish dictionaries at PWN