rozprawka
See also: rozprawką
Polish
Etymology
From rozprawa + -ka.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈpraf.ka/
- Rhymes: -afka
- Syllabification: roz‧praw‧ka
Noun
rozprawka f
- (literature) disquisition, essay, tract (brief treatise)
- (education) written schoolwork in which a student needs to justify a thesis
Declension
Declension of rozprawka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rozprawka | rozprawki |
| genitive | rozprawki | rozprawek |
| dative | rozprawce | rozprawkom |
| accusative | rozprawkę | rozprawki |
| instrumental | rozprawką | rozprawkami |
| locative | rozprawce | rozprawkach |
| vocative | rozprawko | rozprawki |
Related terms
noun
- rozprawa
verbs
- rozprawiać impf
- rozprawić pf
Further reading
- rozprawka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozprawka in Polish dictionaries at PWN