rozprawić
Polish
Etymology
From roz- + prawić.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈpra.vit͡ɕ/
- Rhymes: -avit͡ɕ
- Syllabification: roz‧pra‧wić
Verb
rozprawić pf (imperfective rozprawiać)
- (reflexive) to get even, to hit back, to get revenge
Conjugation
Conjugation of rozprawić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | rozprawić | |||||
future tense | 1st | rozprawię | rozprawimy | |||
2nd | rozprawisz | rozprawicie | ||||
3rd | rozprawi | rozprawią | ||||
impersonal | rozprawi się | |||||
past tense | 1st | rozprawiłem | rozprawiłam | rozprawiliśmy | rozprawiłyśmy | |
2nd | rozprawiłeś | rozprawiłaś | rozprawiliście | rozprawiłyście | ||
3rd | rozprawił | rozprawiła | rozprawiło | rozprawili | rozprawiły | |
impersonal | rozprawiono | |||||
conditional | 1st | rozprawiłbym | rozprawiłabym | rozprawilibyśmy | rozprawiłybyśmy | |
2nd | rozprawiłbyś | rozprawiłabyś | rozprawilibyście | rozprawiłybyście | ||
3rd | rozprawiłby | rozprawiłaby | rozprawiłoby | rozprawiliby | rozprawiłyby | |
impersonal | rozprawiono by | |||||
imperative | 1st | niech rozprawię | rozprawmy | |||
2nd | rozpraw | rozprawcie | ||||
3rd | niech rozprawi | niech rozprawią | ||||
anterior adverbial participle | rozprawiwszy | |||||
verbal noun | rozprawienie |
Related terms
nouns
- rozprawa
- rozprawka
Further reading
- rozprawić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozprawić in Polish dictionaries at PWN