rozprawiczyć
Polish
Etymology
From roz- + prawiczek + -yć.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔs.praˈvi.t͡ʂɨt͡ɕ/
- Rhymes: -it͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: roz‧pra‧wi‧czyć
Verb
rozprawiczyć pf (imperfective rozprawiczać)
- (transitive, colloquial) to deflower, to devirginate, to devirginize (to deprive a boy or a man of virginity)
- Synonym: zdeflorować
- Antonym: rozdziewiczyć
Conjugation
Conjugation of rozprawiczyć pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | rozprawiczyć | |||||
future tense | 1st | rozprawiczę | rozprawiczymy | |||
2nd | rozprawiczysz | rozprawiczycie | ||||
3rd | rozprawiczy | rozprawiczą | ||||
impersonal | rozprawiczy się | |||||
past tense | 1st | rozprawiczyłem | rozprawiczyłam | rozprawiczyliśmy | rozprawiczyłyśmy | |
2nd | rozprawiczyłeś | rozprawiczyłaś | rozprawiczyliście | rozprawiczyłyście | ||
3rd | rozprawiczył | rozprawiczyła | rozprawiczyło | rozprawiczyli | rozprawiczyły | |
impersonal | rozprawiczono | |||||
conditional | 1st | rozprawiczyłbym | rozprawiczyłabym | rozprawiczylibyśmy | rozprawiczyłybyśmy | |
2nd | rozprawiczyłbyś | rozprawiczyłabyś | rozprawiczylibyście | rozprawiczyłybyście | ||
3rd | rozprawiczyłby | rozprawiczyłaby | rozprawiczyłoby | rozprawiczyliby | rozprawiczyłyby | |
impersonal | rozprawiczono by | |||||
imperative | 1st | niech rozprawiczę | rozprawiczmy | |||
2nd | rozprawicz | rozprawiczcie | ||||
3rd | niech rozprawiczy | niech rozprawiczą | ||||
passive adjectival participle | rozprawiczony | rozprawiczona | rozprawiczone | rozprawiczeni | rozprawiczone | |
anterior adverbial participle | rozprawiczywszy | |||||
verbal noun | rozprawiczenie |
Related terms
nouns
- prawictwo
- prawiczek
Further reading
- rozprawiczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozprawiczyć in Polish dictionaries at PWN