rozprawiać
Polish
Etymology
From rozprawić + -ać.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔsˈpra.vjat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -avjat͡ɕ
- Syllabification: roz‧pra‧wiać
Verb
rozprawiać impf
- (intransitive) to converse, to discourse, to pontificate [+ o (locative) = on something]
rozprawiać impf (perfective rozprawić)
- (reflexive) to get even, to hit back, to get revenge
Conjugation
Conjugation of rozprawiać impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | rozprawiać | |||||
| present tense | 1st | rozprawiam | rozprawiamy | |||
| 2nd | rozprawiasz | rozprawiacie | ||||
| 3rd | rozprawia | rozprawiają | ||||
| impersonal | rozprawia się | |||||
| past tense | 1st | rozprawiałem | rozprawiałam | rozprawialiśmy | rozprawiałyśmy | |
| 2nd | rozprawiałeś | rozprawiałaś | rozprawialiście | rozprawiałyście | ||
| 3rd | rozprawiał | rozprawiała | rozprawiało | rozprawiali | rozprawiały | |
| impersonal | rozprawiano | |||||
| future tense | 1st | będę rozprawiał, będę rozprawiać | będę rozprawiała, będę rozprawiać | będziemy rozprawiali, będziemy rozprawiać | będziemy rozprawiały, będziemy rozprawiać | |
| 2nd | będziesz rozprawiał, będziesz rozprawiać | będziesz rozprawiała, będziesz rozprawiać | będziecie rozprawiali, będziecie rozprawiać | będziecie rozprawiały, będziecie rozprawiać | ||
| 3rd | będzie rozprawiał, będzie rozprawiać | będzie rozprawiała, będzie rozprawiać | będzie rozprawiało, będzie rozprawiać | będą rozprawiali, będą rozprawiać | będą rozprawiały, będą rozprawiać | |
| impersonal | będzie rozprawiać się | |||||
| conditional | 1st | rozprawiałbym | rozprawiałabym | rozprawialibyśmy | rozprawiałybyśmy | |
| 2nd | rozprawiałbyś | rozprawiałabyś | rozprawialibyście | rozprawiałybyście | ||
| 3rd | rozprawiałby | rozprawiałaby | rozprawiałoby | rozprawialiby | rozprawiałyby | |
| impersonal | rozprawiano by | |||||
| imperative | 1st | niech rozprawiam | rozprawiajmy | |||
| 2nd | rozprawiaj | rozprawiajcie | ||||
| 3rd | niech rozprawia | niech rozprawiają | ||||
| active adjectival participle | rozprawiający | rozprawiająca | rozprawiające | rozprawiający | rozprawiające | |
| contemporary adverbial participle | rozprawiając | |||||
| verbal noun | rozprawianie | |||||
Derived terms
noun
- rozprawa
Related terms
noun
- rozprawka
Further reading
- rozprawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozprawiać in Polish dictionaries at PWN