rozpakować

Polish

From roz- +‎ pakować.

rozpakować pf (imperfective rozpakowywać)

(transitive) to unpack (to remove from a container or package)
Później pójdziemy na plażę, ale najpierw musimy rozpakować walizkę. ― We'll go to the beach later, but first we have to unpack the suitcase.
(transitive, computing) to zip (to convert a computer file into a smaller package)
(transitive, reflexive) to unpack (to empty one's packed belongings)
Synonyms: odpakować, wypakować
Wiem, że jestem zmęczona, ale naprawdę powinnam się rozpakować. ― I know I'm tired but I really ought to unpack.

Conjugation of rozpakować pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozpakować
future tense	1^st	rozpakuję			rozpakujemy
	2^nd	rozpakujesz			rozpakujecie
	3^rd	rozpakuje			rozpakują
	impersonal	rozpakuje się
past tense	1^st	rozpakowałem	rozpakowałam		rozpakowaliśmy	rozpakowałyśmy
	2^nd	rozpakowałeś	rozpakowałaś		rozpakowaliście	rozpakowałyście
	3^rd	rozpakował	rozpakowała	rozpakowało	rozpakowali	rozpakowały
	impersonal	rozpakowano
conditional	1^st	rozpakowałbym	rozpakowałabym		rozpakowalibyśmy	rozpakowałybyśmy
	2^nd	rozpakowałbyś	rozpakowałabyś		rozpakowalibyście	rozpakowałybyście
	3^rd	rozpakowałby	rozpakowałaby	rozpakowałoby	rozpakowaliby	rozpakowałyby
	impersonal	rozpakowano by
imperative	1^st	niech rozpakuję			rozpakujmy
	2^nd	rozpakuj			rozpakujcie
	3^rd	niech rozpakuje			niech rozpakują
passive adjectival participle		rozpakowany	rozpakowana	rozpakowane	rozpakowani	rozpakowane
anterior adverbial participle		rozpakowawszy
verbal noun		rozpakowanie