rozkurcz
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɔs.kurt͡ʂ/
- Rhymes: -ɔskurt͡ʂ
- Syllabification: roz‧kurcz
Etymology 1
Deverbal from rozkurczyć.
Noun
rozkurcz m inan
- (physiology) diastole
Declension
Declension of rozkurcz
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | rozkurcz | rozkurcze |
genitive | rozkurczu | rozkurczów |
dative | rozkurczowi | rozkurczom |
accusative | rozkurcz | rozkurcze |
instrumental | rozkurczem | rozkurczami |
locative | rozkurczu | rozkurczach |
vocative | rozkurczu | rozkurcze |
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
rozkurcz
- second-person singular imperative of rozkurczyć
Further reading
- rozkurcz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkurcz in Polish dictionaries at PWN