rozegnać
Polish
Etymology
From roze- + gnać.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔˈzɛ.ɡnat͡ɕ/
- Rhymes: -ɛɡnat͡ɕ
- Syllabification: ro‧ze‧gnać
Verb
rozegnać pf (imperfective rozganiać)
- (transitive) to scatter, to disperse, to break up
- Synonyms: rozgonić, rozpędzić
Conjugation
Conjugation of rozegnać pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | rozegnać | |||||
| future tense | 1st | rozegnam | rozegnamy | |||
| 2nd | rozegnasz | rozegnacie | ||||
| 3rd | rozegna | rozegnają | ||||
| impersonal | rozegna się | |||||
| past tense | 1st | rozegnałem | rozegnałam | rozegnaliśmy | rozegnałyśmy | |
| 2nd | rozegnałeś | rozegnałaś | rozegnaliście | rozegnałyście | ||
| 3rd | rozegnał | rozegnała | rozegnało | rozegnali | rozegnały | |
| impersonal | rozegnano | |||||
| conditional | 1st | rozegnałbym | rozegnałabym | rozegnalibyśmy | rozegnałybyśmy | |
| 2nd | rozegnałbyś | rozegnałabyś | rozegnalibyście | rozegnałybyście | ||
| 3rd | rozegnałby | rozegnałaby | rozegnałoby | rozegnaliby | rozegnałyby | |
| impersonal | rozegnano by | |||||
| imperative | 1st | niech rozegnam | rozegnajmy | |||
| 2nd | rozegnaj | rozegnajcie | ||||
| 3rd | niech rozegna | niech rozegnają | ||||
| passive adjectival participle | rozegnany | rozegnana | rozegnane | rozegnani | rozegnane | |
| anterior adverbial participle | rozegnawszy | |||||
| verbal noun | rozegnanie | |||||
Further reading
- rozegnać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozegnać in Polish dictionaries at PWN