rozbujać
Polish
Etymology
From roz- + bujać.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔzˈbu.jat͡ɕ/
- Rhymes: -ujat͡ɕ
- Syllabification: roz‧bu‧jać
Verb
rozbujać pf
- (transitive, reflexive) to rock, to swing (set in an oscillating motion)
- Synonyms: rozkołysać, rozchwiać, rozhuśtać
- (transitive) to rouse, to stir up
Conjugation
Conjugation of rozbujać pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | rozbujać | |||||
| future tense | 1st | rozbujam | rozbujamy | |||
| 2nd | rozbujasz | rozbujacie | ||||
| 3rd | rozbuja | rozbujają | ||||
| impersonal | rozbuja się | |||||
| past tense | 1st | rozbujałem | rozbujałam | rozbujaliśmy | rozbujałyśmy | |
| 2nd | rozbujałeś | rozbujałaś | rozbujaliście | rozbujałyście | ||
| 3rd | rozbujał | rozbujała | rozbujało | rozbujali | rozbujały | |
| impersonal | rozbujano | |||||
| conditional | 1st | rozbujałbym | rozbujałabym | rozbujalibyśmy | rozbujałybyśmy | |
| 2nd | rozbujałbyś | rozbujałabyś | rozbujalibyście | rozbujałybyście | ||
| 3rd | rozbujałby | rozbujałaby | rozbujałoby | rozbujaliby | rozbujałyby | |
| impersonal | rozbujano by | |||||
| imperative | 1st | niech rozbujam | rozbujajmy | |||
| 2nd | rozbujaj | rozbujajcie | ||||
| 3rd | niech rozbuja | niech rozbujają | ||||
| passive adjectival participle | rozbujany | rozbujana | rozbujane | rozbujani | rozbujane | |
| anterior adverbial participle | rozbujawszy | |||||
| verbal noun | rozbujanie | |||||
Further reading
- rozbujać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozbujać in Polish dictionaries at PWN