rozbroić
Polish
Etymology
From roz- + zbroić.
Pronunciation
- IPA(key): /rɔzˈbrɔ.it͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔit͡ɕ
- Syllabification: roz‧bro‧ić
Verb
rozbroić pf (imperfective rozbrajać)
- (transitive, military, of weapons) to disarm
- Antonym: uzbroić
- (transitive, military, of bombs) to disarm
- (transitive) to disarm (to cause someone to be more relaxed)
- (transitive) to discharge (an electrical current)
- (reflexive, military) to disarm oneself
- Antonym: uzbroić się
- (reflexive) to become discharged
Conjugation
Conjugation of rozbroić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | rozbroić | |||||
| future tense | 1st | rozbroję | rozbrojemy | |||
| 2nd | rozbrojesz | rozbrojecie | ||||
| 3rd | rozbroje | rozbroją | ||||
| impersonal | rozbroje się | |||||
| past tense | 1st | rozbroiłem | rozbroiłam | rozbroiliśmy | rozbroiłyśmy | |
| 2nd | rozbroiłeś | rozbroiłaś | rozbroiliście | rozbroiłyście | ||
| 3rd | rozbroił | rozbroiła | rozbroiło | rozbroili | rozbroiły | |
| impersonal | rozbrojono | |||||
| conditional | 1st | rozbroiłbym | rozbroiłabym | rozbroilibyśmy | rozbroiłybyśmy | |
| 2nd | rozbroiłbyś | rozbroiłabyś | rozbroilibyście | rozbroiłybyście | ||
| 3rd | rozbroiłby | rozbroiłaby | rozbroiłoby | rozbroiliby | rozbroiłyby | |
| impersonal | rozbrojono by | |||||
| imperative | 1st | niech rozbroję | rozbrójmy | |||
| 2nd | rozbrój | rozbrójcie | ||||
| 3rd | niech rozbroje | niech rozbroją | ||||
| passive adjectival participle | rozbrojony | rozbrojona | rozbrojone | rozbrojeni | rozbrojone | |
| anterior adverbial participle | rozbroiwszy | |||||
| verbal noun | rozbrojenie | |||||
Further reading
- rozbroić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozbroić in Polish dictionaries at PWN