roetsjen
Dutch
Etymology
From Middle Dutch rutsen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrut͡ʃə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: roet‧sjen
Verb
roetsjen
- (intransitive, chiefly Belgium) to rapidly glide or slide
Inflection
| Inflection of roetsjen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | roetsjen | |||
| past singular | roetsjte | |||
| past participle | geroetsjt | |||
| infinitive | roetsjen | |||
| gerund | roetsjen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | roetsj | roetsjte | ||
| 2nd person sing. (jij) | roetsjt | roetsjte | ||
| 2nd person sing. (u) | roetsjt | roetsjte | ||
| 2nd person sing. (gij) | roetsjt | roetsjte | ||
| 3rd person singular | roetsjt | roetsjte | ||
| plural | roetsjen | roetsjten | ||
| subjunctive sing.1 | roetsje | roetsjte | ||
| subjunctive plur.1 | roetsjen | roetsjten | ||
| imperative sing. | roetsj | |||
| imperative plur.1 | roetsjt | |||
| participles | roetsjend | geroetsjt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- afroetsjen
- inroetsjen