rodzic
See also: rodzić
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish rodzic, from Proto-Slavic *rodiťь.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɔ.d͡ʑit͡s/
Audio (file) - Rhymes: -ɔd͡ʑit͡s
- Syllabification: ro‧dzic
Noun
rodzic m pers
- parent
- (archaic) father
Declension
Declension of rodzic
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rodzic | rodzice |
| genitive | rodzica | rodziców |
| dative | rodzicowi | rodzicom |
| accusative | rodzica | rodziców |
| instrumental | rodzicem | rodzicami |
| locative | rodzicu | rodzicach |
| vocative | rodzicu | rodzice |
Related terms
nouns
- poród
- rodziciel
- rodzicielka
- rodzina
- ród
verbs
- rodzić
- urodzić
Further reading
- rodzic in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rodzic in Polish dictionaries at PWN