rivangare
Italian
Alternative forms
- rinvangare (rare)
Etymology
From ri- + vangare.
Verb
rivangàre (first-person singular present rivàngo, first-person singular past historic rivangài, past participle rivangàto, auxiliary avére)
- (transitive, also figuratively) to dig up again (a garden, old memories, etc.)
Conjugation
Conjugation of rivangàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rivangàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rivangàndo | |||
present participle | rivangànte | past participle | rivangàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rivàngo | rivànghi | rivànga | rivanghiàmo | rivangàte | rivàngano |
imperfect | rivangàvo | rivangàvi | rivangàva | rivangavàmo | rivangavàte | rivangàvano |
past historic | rivangài | rivangàsti | rivangò | rivangàmmo | rivangàste | rivangàrono |
future | rivangherò | rivangherài | rivangherà | rivangherémo | rivangheréte | rivangherànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rivangherèi | rivangherésti | rivangherèbbe, rivangherébbe | rivangherémmo | rivangheréste | rivangherèbbero, rivangherébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rivànghi | rivànghi | rivànghi | rivanghiàmo | rivanghiàte | rivànghino |
imperfect | rivangàssi | rivangàssi | rivangàsse | rivangàssimo | rivangàste | rivangàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rivànga | rivànghi | rivanghiàmo | rivangàte | rivànghino | ||
negative imperative | non rivangàre | non rivànghi | non rivanghiàmo | non rivangàte | non rivànghino |
Related terms
- rivangatura
Further reading
- rivangare in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana