ritrascinare
Italian
Etymology
From ri- + trascinare.
Verb
ritrascinàre (first-person singular present ritrascìno, first-person singular past historic ritrascinài, past participle ritrascinàto, auxiliary avére)
- to drag, carry away etc. again
Conjugation
Conjugation of ritrascinàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | ritrascinàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | ritrascinàndo | |||
present participle | ritrascinànte | past participle | ritrascinàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ritrascìno | ritrascìni | ritrascìna | ritrasciniàmo | ritrascinàte | ritrascìnano |
imperfect | ritrascinàvo | ritrascinàvi | ritrascinàva | ritrascinavàmo | ritrascinavàte | ritrascinàvano |
past historic | ritrascinài | ritrascinàsti | ritrascinò | ritrascinàmmo | ritrascinàste | ritrascinàrono |
future | ritrascinerò | ritrascinerài | ritrascinerà | ritrascinerémo | ritrascineréte | ritrascinerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ritrascinerèi | ritrascinerésti | ritrascinerèbbe, ritrascinerébbe | ritrascinerémmo | ritrascineréste | ritrascinerèbbero, ritrascinerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ritrascìni | ritrascìni | ritrascìni | ritrasciniàmo | ritrasciniàte | ritrascìnino |
imperfect | ritrascinàssi | ritrascinàssi | ritrascinàsse | ritrascinàssimo | ritrascinàste | ritrascinàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ritrascìna | ritrascìni | ritrasciniàmo | ritrascinàte | ritrascìnino | ||
negative imperative | nonritrascinàre | non ritrascìni | non ritrasciniàmo | non ritrascinàte | non ritrascìnino |