ristritolare
Italian
Etymology
From ri- + stritolare.
Verb
ristritolàre (first-person singular present ristrìtolo, first-person singular past historic ristritolài, past participle ristritolàto, auxiliary avére)
- to crush etc. again or further
Conjugation
Conjugation of ristritolàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | ristritolàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | ristritolàndo | |||
present participle | ristritolànte | past participle | ristritolàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ristrìtolo | ristrìtoli | ristrìtola | ristritoliàmo | ristritolàte | ristrìtolano |
imperfect | ristritolàvo | ristritolàvi | ristritolàva | ristritolavàmo | ristritolavàte | ristritolàvano |
past historic | ristritolài | ristritolàsti | ristritolò | ristritolàmmo | ristritolàste | ristritolàrono |
future | ristritolerò | ristritolerài | ristritolerà | ristritolerémo | ristritoleréte | ristritolerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ristritolerèi | ristritolerésti | ristritolerèbbe, ristritolerébbe | ristritolerémmo | ristritoleréste | ristritolerèbbero, ristritolerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ristrìtoli | ristrìtoli | ristrìtoli | ristritoliàmo | ristritoliàte | ristrìtolino |
imperfect | ristritolàssi | ristritolàssi | ristritolàsse | ristritolàssimo | ristritolàste | ristritolàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ristrìtola | ristrìtoli | ristritoliàmo | ristritolàte | ristrìtolino | ||
negative imperative | nonristritolàre | non ristrìtoli | non ristritoliàmo | non ristritolàte | non ristrìtolino |