ristrisciare
Italian
Etymology
From ri- + strisciare.
Verb
ristrisciàre (first-person singular present ristrìscio, first-person singular past historic ristrisciài, past participle ristrisciàto, unknown auxiliary)
- to rub etc. again
Conjugation
Conjugation of ristrisciàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | ristrisciàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | ? | gerund | ristrisciàndo | |||
present participle | ristrisciànte | past participle | ristrisciàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ristrìscio | ristrìsci | ristrìscia | ristrisciàmo | ristrisciàte | ristrìsciano |
imperfect | ristrisciàvo | ristrisciàvi | ristrisciàva | ristrisciavàmo | ristrisciavàte | ristrisciàvano |
past historic | ristrisciài | ristrisciàsti | ristrisciò | ristrisciàmmo | ristrisciàste | ristrisciàrono |
future | ristriscerò | ristriscerài | ristriscerà | ristriscerémo | ristrisceréte | ristriscerànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | ristriscerèi | ristriscerésti | ristriscerèbbe, ristriscerébbe | ristriscerémmo | ristrisceréste | ristriscerèbbero, ristriscerébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | ristrìsci | ristrìsci | ristrìsci | ristrisciàmo | ristrisciàte | ristrìscino |
imperfect | ristrisciàssi | ristrisciàssi | ristrisciàsse | ristrisciàssimo | ristrisciàste | ristrisciàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
ristrìscia | ristrìsci | ristrisciàmo | ristrisciàte | ristrìscino | ||
negative imperative | nonristrisciàre | non ristrìsci | non ristrisciàmo | non ristrisciàte | non ristrìscino |
Anagrams
- risarciresti