rispogliare
Italian
Etymology
From ri- + spogliare.
Verb
rispogliàre (first-person singular present rispòglio, first-person singular past historic rispogliài, past participle rispogliàto, auxiliary avére)
- to undress etc. again
Conjugation
Conjugation of rispogliàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | rispogliàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | rispogliàndo | |||
present participle | rispogliànte | past participle | rispogliàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rispòglio | rispògli | rispòglia | rispogliàmo | rispogliàte | rispògliano |
imperfect | rispogliàvo | rispogliàvi | rispogliàva | rispogliavàmo | rispogliavàte | rispogliàvano |
past historic | rispogliài | rispogliàsti | rispogliò | rispogliàmmo | rispogliàste | rispogliàrono |
future | rispoglierò | rispoglierài | rispoglierà | rispoglierémo | rispoglieréte | rispoglierànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | rispoglierèi | rispoglierésti | rispoglierèbbe, rispoglierébbe | rispoglierémmo | rispoglieréste | rispoglierèbbero, rispoglierébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | rispògli | rispògli | rispògli | rispogliàmo | rispogliàte | rispòglino |
imperfect | rispogliàssi | rispogliàssi | rispogliàsse | rispogliàssimo | rispogliàste | rispogliàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
rispòglia | rispògli | rispogliàmo | rispogliàte | rispòglino | ||
negative imperative | nonrispogliàre | non rispògli | non rispogliàmo | non rispogliàte | non rispòglino |
Anagrams
- rispigolare, spariglierò