ripaticum
Latin
Alternative forms
- rīpāticus m
- rīpāgium, rīvāgium (borrowings from Romance)
Etymology
From rīpa (“riverbank”) + -āticum (noun-forming suffix). Attested from 651 CE.[1]
Pronunciation
- (Early Proto-Gallo-Romance) IPA(key): /riˈbadeɡo/
- (Proto-Gallo-Romance) IPA(key): /riˈbad͡ʒo/
Noun
rīpāticum n (genitive rīpāticī); second declension (Late Latin or Early Medieval Latin)
- mooring fees
- littoral
Inflection
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | rīpāticum | rīpātica |
Genitive | rīpāticī | rīpāticōrum |
Dative | rīpāticō | rīpāticīs |
Accusative | rīpāticum | rīpātica |
Ablative | rīpāticō | rīpāticīs |
Vocative | rīpāticum | rīpātica |
Descendants
- Catalan: ribatge
- Franco-Provençal: rivâjo
- Old French: rivage (see there for further descendants)
- Occitan: ribatge
References
- Blaise, Albert (1975), “ripaticus (-cum, ripagium, rivagium)”, in Dictionnaire latin-français des auteurs du moyen-âge: lexicon latinitatis medii aevi (Corpus christianorum) (in Latin, French), Turnhout: Brepols, page 801
- Niermeyer, Jan Frederik (1976), “ripaticus”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 921